Tan Sri Noh Omar sebagai Menteri Kesejahteraan Bandar, Perumahan dan Kerajaan Tempatan memulakan tugasan selaku Menteri kabinet dengan memberi lesen kepada pemaju untuk membuat pinjaman kepada pembeli perumahan atau dalam erti kata lain, mangsa sasaran keuntungannya.
Diakui, tanggungan risiko kewangan akibat kadar faedah melampau yang diberikan kepada peminjam adalah berisiko tinggi seperti dicadangkan dan mungkin bakal membawa Malaysia ke arah krisis ‘sub-prime mortgage’ yang berlaku di Amerika Syarikat. Krisis tersebut telah menyebabkan keruntuhan sistem kewangan pada 2008 dan sewajarnya dijadikan pengajaran buat semua penggubal dasar.
Kadar faedah seakan riba yang ditetapkan Kementerian Perumahan dan Kerajaan Tempatan dalam kadar 12 hingga 18 peratus adalah tidak rasional dan bakal menambah bebanan hutang peminjam dalam keadaan ekonomi sedia ada.
Berdasarkan dapatan kajian daripada Knight Frank’s Global House Price Index harga perumahan di Malaysia meningkat sebanyak 7.2 peratus pada suku tahun kedua, di antara yang tertinggi di dunia berbanding Amerika Syarikat, UK, Hong Kong dan Singapura[3].
Data menunjukkan lebih daripada 6 juta rakyat Malaysia berhutang RM 6.53 bilion untuk memiliki rumah sendiri. Secara purata, setiap rakyat Malaysia berhutang sebanyak RM208 juta tidak kira pangkat, status dan umur[1].
Di Malaysia, golongan yang bekerja di sektor awam boleh mendapatkan pinjaman dari kerajaan dengan kadar faedah yang dikenakan hanya sebanyak 4% setahun. Manakala bagi untuk golongan yang bekerja di sektor swasta dan membuat pinjaman dari bank atau institusi kewangan, kadar faedah bagi pinjaman yang tidak melebihi RM100,000 akan ditetapkan kadar faedah maksimum oleh Bank Negara pada 1.75% + kadar pinjaman asas atau 9% setahun, yang ternyata lebih rendah.
Bagi pinjaman RM100,000 ke atas, kadar faedah yang dikenakan mestilah tidak melebihi 4% dari BLR. Kadar faedah yang tinggi juga menyukarkan pembeli mendapatkan rumah impian mereka[2].
Kerajaan Persekutuan juga perlu sedar bahawa skim Sewa Milik atau R20 di bawah skim Projek Perumahan Rakyat juga tidak membantu mereka yang berpendapatan rendah dalam memiliki rumah.
Tambahan pula, adakah sistem R20 merupakan satu sistem pendekatan yang hanya menguntungkan pemaju terpilih dan sebagai bukti bahawa program MyDeposit yang diumumkan YAB Perdana Menteri dalam Bajet 2016 sebagai satu program yang gagal? [7] Pelbagai aspek perlu diperhalusi dalam skim ini terutamanya dari sudut perundangan, tapisan kelayakan dan kemampuan kerajaan.
Perlu difahami bahawa golongan berpendapatan rendah tersebut semakin bertambah dari tahun ke tahun akibat masalah ekonomi negara yang tentunya akan menyebabkan rakyat terperangkap dalam kepompong kemiskinan sekiranya gagal melunaskan biaya pinjaman perumahan[6].
Saya kira kerajaan perlu tampil dengan jawapan terhadap persoalan-persoalan yang timbul berdasarkan isu berbangkit:
Pertama,berapakah jumlah hutang isi rumah kepada KDNK yang dianggap berpatutan oleh Kerajaan BN, terutamanya bagi golongan 40 peratus terbawah (B40)? 100 peratus daripada KDNK atau 200 peratus?
Kedua, bagaimana kerajaan BN bercadang mengawal kenaikan risiko yang bakal melonjak pasca jaringan pemiutang yang melibatkan pemaju kelak? Adakah skim tajaan Tan Sri Noh Omar ini didokong oleh Bank Negara Malaysia?
Ketiga,bagaimana kerajaan BN memastikan pemaju hartanah sendiri tidak menerima risiko insolvensi memandangkan tempoh pinjaman yang mencecah 30 tahun walau pinjaman dikeluarkan dalam tempoh masa yang pendek (duration mismatch)? Apa yang bakal berlaku sekiranya kadar faedah naik secara mendadak?
Keempat,bagaimana kerajaan BN menjustifikasi pengenaan kadar faedah pinjaman yang seakan-akan serupa dengan sistem ceti menerusi kadar pinjaman yang luar biasa tingginya (usurious kerb lending rates) – yang sudah tentu bakal menghukum golongan berpendapatan rendah? Adakah pemaju yang juga pemiutang akan menghalau mereka yang gagal membayar pinjaman dan merampas rumah mereka kelak?
Kelima,bilakah kerajaan BN akan menyedari tanggungjawabnya kepada rakyat dan menyediakan perumahan mampu milik kepada rakyat yang perlu bukan memenuhi karenah pemaju dan skim yang menguntungkan pemaju? Bilakah PRIMA dan Suruhanjaya Perumahan Negara bakal memenuhi janji penyediaan 500,000 rumah mampu milik seperti dijanjikan di dalam manifesto BN sebelum PRU13?
Oleh yang demikian, kerajaan wajib menjawab persoalan yang dibangkitkan dan tampil dengan jaminan membatalkan lesen pemiutang kepada pemaju terpilih. Kita harus kembali kepada usaha menyelesaikan masalah pokok berkenaan menerusi penambaikan polisi yang lebih komprehensif serta penilaian semula kaedah pemilikan rumah mampu milik digandingkan dengan dasar perbankan yang telus dan mesra rakyat.
Nurul Izzah Anwar
Ahli Parlimen Lembah pantai
Naib Presiden dan Pengarah Pilihan Raya KEADILAN
[1]https://www.academia.edu/11405918/Masalah_Perumahan_di_Malaysia_-_Satu_Analisa
[2] https://core.ac.uk/download/pdf/11958413.pdf
[3]http://www.themalaymailonline.com/malaysia/article/malaysias-house-price-hikes-steeper-than-us-uk#sthash.MqxdBV3i.dpuf
[4]http://aliran.com/web-specials/2014-web-specials/tujuh-langkah-untuk-mengatasi-krisis-perumahan-di-malaysia/
[5]http://www.scmp.com/property/hong-kong-china/article/1956781/hong-kong-developers-rush-offer-bigger-home-loans-boost
[6] https://www.malaysiakini.com/news/352594
[7]https://selangorkini.my/2016/08/skim-sewa-beli-pusat-ketinggalan-selangor-dah-lama-laksana/?lang=zh-hans
[8]https://www.academia.edu/11405918/Masalah_Perumahan_di_Malaysia_-_Satu_Analisa
[9]http://najibmohamed.com/apa-yang-perlu-anda-tahu-tentang-cukai-keuntungan-harta-tanah-ckht/
